Η ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ του Συλλόγου όμως και με ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΟ είναι η ΑΝΑΣΤΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΑΡΧΟΝΤΙΚΟΥ ΔΟΛΓΚΗΡΑ, ύστερα από εκπόνηση της μελέτης από τον Αρχιτέκτονα-Αναστηλωτή Γιώργο Σαμαρνιώτη, ο οποίος είχε και τη Γενική Επίβλεψη και συνεχή παρακολούθηση του έργου και η οποία πραγματοποιήθηκε από πόρους του Συλλόγου, έκτακτες συνδρομές-εισφορές μελών, γενναίες δωρεές των απανταχού Σιατιστινών, προσφορά προσωπικής εργασίας μελών του Συλλόγου, αλλά και χρηματοδότηση από το Πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης LEADER II.

Όλη την παραπάνω δραστηριότητα για την αναστήλωση του αρχοντικού ανέλαβε ο Σύλλογός μας με πλήρη επίγνωση της ευθύνης και του μεγάλου κόστους, γιατί ήθελε να αποτελέσει παράδειγμα σωστής και επιμελημένης αναστήλωσης, χρηστής διαχείρισης των χρημάτων, απόδειξη της αγάπης του με έργα και όχι λόγια για τα μνημεία της Σιάτιστας, που αποτελούν τους αδιάψευστους μάρτυρες της ταυτότητας και της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, όπως για χρόνια τόνιζε μέσα από τα φύλλα της εφημερίδας του, σε μια εποχή όπου σαρώνονται όλες οι αξίες για τη ζωή του ανθρώπου, αλλά κυρίως κίνητρο ευαισθητοποίησης, αφύπνισης και συνειδητοποίησης όλων των κατοίκων πως το μόνο που μπορεί να σώσει τη ζωή σ’ αυτόν το βραχώδη τόπο και να συντελέσει στην παραπέρα ανάπτυξή του, μιας και η κρίση της Γουνοποιϊας όσο πάει και βαθαίνει και η παγκόσμια κρίση απειλεί έντονα την ύπαρξή του, είναι ο αγώνας με κάθε μέσο, ακόμη και με προσφορά προσωπικής εργασίας, όπως συνέβη άλλοτε με την Ύδρευση της Σιάτιστας, η διάσωση των αρχοντικών και των άλλων μνημείων του, που οι αιώνες τα αγκάλιασαν, τα έκρυψαν και τα σεβάστηκαν, αλλά όχι και η μανία του ανθρώπου για τσιμεντοποίηση και σάρωμα καθετί παλιού που θύμιζε και θυμίζει την παλιά ένδοξη Σιάτιστα. Τα εγκαίνια του παραπάνω αρχοντικού, που ως κτίσμα είναι του 1700 με 1730, ενώ ο ζωγραφικός διάκοσμός του πραγματοποιήθηκε περί το 1840 από λαϊκούς ζωγράφους που έφερε στη Σιάτιστα από την Κωνσταντινούπολη ο ιδιοκτήτης του, Δημήτριος Δόλγκηρας, έμπορος, πραγματοποιήθηκαν τον Αύγουστο του 2003 και σήμερα λειτουργεί πια ως Λαογραφικό Μουσείο, ευπρεπισμένο με αντικείμενα διακοσίων και πλέον χρόνων, που τα δώρισαν οι απανταχού Σιατιστινοί και μέλη του Συλλόγου, όντας όμως και το ίδιο ένα αληθινό κόσμημα, αφού εσωτερικά είναι καταζωγράφιστο με διάφορα θέματα.

Μέχρι τη στιγμή το έχουν επισκεφτεί χιλιάδες Έλληνες και ξένοι και έχουν εκφραστεί με τα πιο κολακευτικά λόγια.